Bu şiirin bir hikayesi yok

Unutmak bir llütuftur insanlara Hatırlıyor olmak ne acı. Ben unutmamak isterdim En çokta unutulmamak, Sahi, lütuf mudur unutulmamak insanlara? Hatırlamak beynimde kayış gibi sağlam, Bir çift göz var, ve derin bir hafıza, Unutuldum, evet ama unutmadım galiba nereye gittiğimizi Dur biraz hatırlattın Biz nerden gelmiştik Bunca yolu yayan Bunca yorgunluk geçer mi? -unuttum. geçip gittim yürüdüğüm yoldan. adımlarımı sayarken, adından geçtim. unuttum; geldiğim yeri unuttum, geçtiğim yollar aklımda hala Ki dedim hikayesi olmayan bir şiir için Bir insan nelerinden vazgeçebilir? Ki dedim kendime iki insanın ortak hikayesi için Hangi şiir kaleme alınabilir? Hangi şiir, birbirini iyi tanıyan iki insanı anlatabilir? Hikayeler yazılır, bir kadeh boşalır, Bikaç sigara biter. Bir şiir de ozaman yazılır Bu şiiri hiç yazılmamış say Ciğerlerine sigara dumanı hiç uğramamış O kadeh hiç dolmamış Hikaye başlamamış. Birbirini iyi tanımayan iki insan olalım sadece. Nereye gittiğimizi Nasıl gittiğimizi bilmeden O yolu yayan benimle gelir misin? -gelirim gelmesine de ayaklarımız acımaz mı ? -olsun yorgunluğumuzu unuturuz acıdan. - ya canı acıyan yoldan geri dönmek isterse? - ben elinden tutarım, herkes gün gelir evine dönmek istemez mi zaten? - bi evimiz var mı? - bi hikayesi yok bu şiirin, ama bi evimiz var gidecek.

Elzem

Zamanın hızla aktığı ya da hızının farkına varılmadığı anları düşünüyordum o sırada. Sıklığını, yoğunluğunu iliklerime kadar hissettiğim şey, neydi? Adını şuan koyabilirdim belki ama, hissettiklerimi o tanıma uydurmak için tek bir sözcükle daraltmak istemiyordum. Biyerlere varmaya çalışıyormuşum da ayakkabımın tekini bulamıyormuşum gibiydi sanki. Hani böyle bi kapı bulmuşum da geçebilecek, boyum kapının koluna yetişemiyormuş gibi. Zor gibi görünüyor dışardan biliyorum ama içinde olunca öyle değil. İnsan adım atmaya korkuyormuş sadece. İleri veya geri farketmez, olduğu anda kalmak daha güven veriyormuş. Hem geri adım atarken bir kapıdan geçmeye de ihtiyacın yoktur. Olduğun anı değiştirmek istiyorsan sana gerekli olan şey yalnızca bir beden ve bedeninin sahip olduğu düşünceli bir ruhtur. Her sabah kalkıp içtiğimiz kahveyi, bu sabah kalkıp içine biraz sütle içmeyi denemiyoruz. Bir şeylerin peşinde koşmak tam bize göre ama bizi itecek birilerini dışarda aramaktan camdan geri alamıyoruz kendimizi. Bense şimdi dönüyorum rüyamdan. Hergün aynı ağacın altında oturup uçan kuşları izleyen biri değil de kalkıp o kuşların peşinden koşan birisi olacağım. Değiştireceğim alıştığım, ben böyleyim sandığım kendimi. Birinin eline tutmadan, eteğine yapışmadan yapacağım tek başıma. Camdan birisini bekleyerek değil, camdaki yansımayla koşacağım. Kendime, kendimle, hür bir şekilde uçacağım.