Kalıp Ustasının Ellerinde Yaşam

Hüznümün asık suratına Çiviledim tebessümleri. Elindeki çekiç darbesini esirgemedi her gelen. Gelmeyenlerse,mühendisi oldu, Yüzüme çakılan her demir parçasının. Spatulayla kazır oldum izlerini Derinleşen yerlere serpme yaramaz İş bilmez amelenin gözünde yaram,az Derme çatma kaşlarımda bir çift göz, Kiremitleri su kaçırıyor çatısının. Betonarme duvarlar yükseliyor temeli olmayan bedenimin üstüne. İskelesiz kalbimi inşa etmek ne zor! Kireçlenmiş kirişlerim, Alçıya aldım kalbimin girişlerini. İhanetleri park ettim kapalı otoparķa, Daha işim çok,gücüm yok artık Kalbimin çatı katına tuğla çekiyorum acıyla karışık. Çimentosu yetmiyor seni içimde tutmaya. Merdiven boşluğundan aşşağıya birer birer sevinçlerimi bırakıyorum.. Kalp hastasıyım Şakıl çekilmemiş hayatımda Bir kalıp ustasının, demir teli batmiş ellerinde yaşıyorum..