Çayım Kaşıklı Olsun

Çayımı şekerli içerim Şekersiz içseydim eğer Cay kaşığı ile içerdim kesin Çay bitince kaşığına üflerdim Benden sonra o kaşıkla içen derdimi dinlerdi Belki umursamazdı tanımadığı için Ben anlatırdım içimi Ben kurtulurdum dinleyen bilmezdi ne güzel.. Ben olsam çay kaşığını izlerdim İçimi yaksın diye yudumlarken çayımı Hiç yoksa kalabalığı duymaz Birinin derdini dinlerdim. En çokta dinlediklerimi duymayı dilerdim Oturur duyabildiklerime şiir yazardım Bir kaşıkta kaç şiir var kimbilir.. Şiirlerimi yıllar sonra okursa,belki Kaşığa anlattıklarını duyardı,kendinin Derdini hatırlasa da mutlu olurdu, Oda gidip birinin derdini dinlerdi Dertler anlatılırdı kimse bilmezdi Ben duyarsam şiir yazardım Kaşıksız çayda içmezdim. Neyse şiirim gelmedi Bir çay alayım Lütfen kaşıklı olsun..