İçimde Bir Hemşire Portresi Var

Anamdan emdiğim süt satırlarımdan geldi Burnumdan akan kelime sümüğünü Hiçbir kağıt peçeteye sığdıramadım. Bu hastalık ruhuma işlemiş benim. Bir kanser teşhisi konulmuş hastanın çaresizliği var genlerimde Bir gün kurtululurum diye yazıyorum durmaksızın Ziyaretime gelenlerin ellerinde peçeteler Hepsi benim için eziyet Hepsine göre bir ben namzet Bana sorsalar durmaz bu sızı Bu hastalık geçmez En büyük refakatçim kendim Bekleme odasında tüm umudlarım İçimde de bir hemşire portresi var Sessizliğimin yüz karası Sonrası iyiydik güzeldik eskiden Şimdi iyilik güzellik bile diyemiyorum..